Słowa kluczowe: król, lustro, macocha
KRÓL podejmuje decyzje, od których zależą losy całego Królestwa, centrum decyzyjne psychiki, od którego zależą moje losy. Tak więc KRÓL, przy pomocy pięciu zmysłów, rozumu i tak zwanego zdrowego rozsądku ocenił sytuację.
"Oto widzę piękną kobietę o wytwornych manierach, dobrze prezentującą się nową królową." pomyślał "widzę korzystną sytuację, kuszącą perspektywę, doskonałe i praktyczne rozwiązanie." Tak to wyglądało z zewnątrz, na powierzchni rzeczy.
Gdyby tylko zapytał o radę serca! Przecież nim widzi się najwyraźniej, przecież najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Ono by mu podpowiedziało, że pod fałszywą uprzejmością NOWEJ KRÓLOWEJ kryje się brak wrażliwości. Że uśmiechają się usta, a oczy pozostają zimne. Że urocza powierzchowność skrywa wnętrze mroczne, puste i próżne.
Źle się stało, bardzo źle..
Sprowadził pod swój dach MACOCHĘ i ona weszła w posiadanie LUSTRA.
- Czym jest LUSTRO?
- Kawałek szkła, pokryty z jednej strony srebrem. Im czystsze srebro, tym wyraźniejszy obraz. Obraz nie mojej twarzy, zewnętrznego kształtu, lecz mnie. LUSTRO odbija prawdę o mnie, wszystko wie, zna najdalsze nawet zakątki Królestwa, zakamarki mojej duszy. Wystarczy się przejrzeć, wystarczy zapytać.
MACOCHY jednak nie interesują zakamarki duszy. Nie chce realizować prawdy o sobie, ona buduje swój wizerunek. To mistrzyni pozorów.
DZIECKO, które dopiero co przyszło na świat, piękne, czyste, twórcze dzieło, zostaje zepchnięte do kąta, potraktowane po macoszemu. NOWEJ KRÓLOWEJ nie zależy, żeby się rozwinęło, dojrzało...
Jest zbyt zajęta porównywaniem się z innymi. Życie jest konkursem, w którym liczy się tylko pierwsze miejsce. Chce być naj: najlepsza, najdoskonalsza najpiękniejsza. Co wieczór łypie w LUSTRO i upewnia się, czy wciąż jest naj.
Tymczasem DZIECKO, chociaż w ukryciu, rośnie, dojrzewa, pięknieje. Aż pewnego dnia przestaje mieścić się kącie, do którego zostało zepchnięte.
ciąg dalszy nastąpi...
Comments